Barcelona - Pallati i Muzikës Katalanase, Spanjë
Klikoni për të kontrolluar Ngjarjet e ardhshme 2024-2025 në Barcelona - Pallati i Muzikës Katalanase, Spanjë
Palau de la Música Catalana - Wikipedia
Palau de la Música Catalana. Hall, shkallët dhe holl[redakto]. Salla e Lluís Millet[redakto]. Rimodelimi dhe zgjerimi[redakto]. Paraqitjet në film[redakto]. Historia artistike[redakto]. Premierat e realizuara[redakto]. Lidhje të jashtme[redakto].
Palau de la Musica Catalana është një sallë koncertesh e vendosur në Barcelonë, Katalonjë. Është projektuar në stilet moderniste katalanase nga Lluis Domenech, i Montaner. Ajo u hap më 9 shkurt 1908.
Orfeo Catala financoi ndërtimin, me kontribute të rëndësishme financiare që vinin nga industrialistët e pasur dhe borgjezia e Barcelonës. Në vitin 1909, Këshilli i Qytetit të Barcelonës i dha pallatit çmimin e ndërtesës më të mirë. Ky çmim i jepet ndërtesës më të shquar të ndërtuar në vitin e kaluar. Ndërtesa u restaurua gjerësisht, u rimodelua dhe u zgjerua nga Oscar Tusquets, Carles Diaz, arkitektë. [3] Pallati de la Musica Catalana, së bashku me Hospital de Sant Pau, u caktuan një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s në vitin 1997. Më shumë se gjysmë milioni njerëz ndjekin shfaqjet muzikore të Palau-s, të cilat variojnë nga muzika e dhomës dhe simfonike në xhaz dhe Canco (këngë katalanase).
Pallati gjendet në cepin Carrer Palau de la Musica dhe Carrer de Sant Pere Mes Alt të një seksioni të vjetër të Barcelonës i njohur si Casc Antic. Eixample, një shtrirje elegante e qytetit të shekullit të 19-të, është shtëpia e shumicës së ndërtesave të shquara moderniste.
Dizajni i pallatit është tipik i modernizmit katalanas. Lakoret janë të preferuara ndaj vijave të drejta dhe format dinamike janë të preferuara mbi ato statike. Dekorimi i pasur thekson motivet organike dhe lulet. Dizajni i pallatit është racional, në kontrast me ndërtesat e tjera të modernizmit. Ai është i fokusuar në mënyrë të përpiktë në funksion dhe përdor të gjitha teknologjitë dhe materialet më të fundit të disponueshme në fillim të shekullit të 20-të (p.sh. kornizë çeliku). Tim Benton tha:[2]